Gölge Çağı

ÖNSÖZ

*Hay*. Milattan önce 700’lü yıllarda geçen bu hikâyede, genç bir çiftçi olan Hay’ın sıradan hayatı, kasabasında başlayan gizemli ve doğaüstü olaylarla altüst olacak.

Rüzgâr, kurumuş mısır yapraklarını sürüyerek Albar kasabasının toprak yollarında dolanıyordu. Güneş, her zamankinden farklı olarak gökyüzünde duraksamış gibiydi; ne yükseliyor ne de batıyordu. Bu, sıradan bir sabah gibi görünüyordu… ta ki toprağın titrediği o ana kadar.

Hay, her sabah olduğu gibi tarlasına erken inmişti. Genç yaşına rağmen yorgun omuzlar taşıyan bir çiftçiydi. Elinde eski bir kazma, gözlerinde yüzyılların yorgunluğunu taşıyan bir dinginlik vardı. Ama o sabah, toprak başka kokuyordu. Yağmur yağmamıştı ama hava nemliydi. Kuşlar ötmek yerine sessizliğe gömülmüş, ağaçlar rüzgârsızlıkta bile titremeye başlamıştı.

 Toprağı ilk vurduğu anda geldi sarsıntı. Hafif bir titremeyle başladı, sonra derinlerden gelen bir uğultuyla büyüdü. Göğün derinliklerinden inen garip bir ışık, tarlanın ortasındaki eski kuyudan yükseldi. Işık, önce altın rengindeydi, sonra kızıla döndü, ardından gece mavisine büründü. Hay, kazmayı bırakıp geriye çekildi. Kalbi, göğsünde bir kuş gibi çırpınıyordu.

O an duydu o sesi…

“*Hay...*”

İlk başta rüzgâr sandı. Ama sonra yeniden geldi: daha net, daha içten.

“*Hay… seni çağırıyoruz.*”

Kuyudan yükselen ses, yalnızca kulaklarında değil, zihninin içinde yankılanıyordu. Genç çiftçi geri adım attı ama gözlerini o ışıklı yarıktan alamadı. Gözlerinde korkuyla karışık bir hayranlık vardı. O anda içindeki bir şey, ona bu kasabanın artık eskisi gibi olmayacağını fısıldadı.

Hay, arkasına bile bakmadan koştu. Arkasında bıraktığı yalnızca tarlası değil, bir çağın kapanışıydı. Artık bildiği dünya sona ermişti.

Ve yeni bir dünya onu bekliyordu…

Gölge Çağı başlıyordu!